AYSIZ BOZKIRLARIN KAVRUK ÇOCUĞU

 Biz Hep Aynı Şarkının Notası Kalacağız Belki ayrı şehirde bahtsız sanılacağız, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Sevenler dünyasında aşkla anılacağız, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Uzun mesafeleri aşılmaz bilme aman, Yollar zorlu olsada iki yolcuda yaman, Birleşen gönülleri nasıl ayırsın zaman, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Kavuşamayanların özlemi, büyük olur, Hislerin ruhu aşktır ancak âşıklar ölür, Gönüllerin sedası ne biter ne kaybolur, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Ümidini kaybetme birgün bitecek çile, Ben gibi ümit varol, sende vuslatı dile, Kaderin kesin hükmü ayrılık, olsa bile, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Saklanışlar, kaçışlar bir sevide kör oluş, Bir kahramanlı olmaz çift kişilikse ölüş, Kimse bitti diyemez; aşk diriliş, varoluş, Biz hep aynı şarkının notası kalacağız. Özcan İŞLER

Emeğim beyhude, çabama yazık,  Adamı değilim bu yeryüzünün. Havası, doğası, iklimi bozuk, Adamı değilim bu yeryüzünün. Herkes kayıp, kendi karanlığında, Göz gözü görmüyor viranlığında, Tok açtan habersiz, tiranlığında, Adamı değilim bu yeryüzünün. Zorbalar ezmeye bir yol buluyor, Korkanlar kadere teslim oluyor, Cesurlar, korkaklar için ölüyor,  Adamı değilim bu yeryüzünün. Hak hukuk yolunun dili olan yok, Aptal olmaktansa, deli olan yok, Alçaktan çukur çok, âli olan yok, Adamı değilim bu yeryüzünün. Düşmanı her yerde doğru sözlerin. Devir, av peşinde şahin gözlerin, Sağır vicdanların, asfalt yüzlerin,  Adamı değilim bu yeryüzünün. "İnsanım" demekten arlanıyorum, Dünyaya baktıkça darlanıyorum, Çağı anlamakta zorlanıyorum! Adamı değilim bu yeryüzünün. Özcan İŞLER 

Bozkurt, sırtlanlara eğlence olur.  Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Hem adı hem şanı söylence olur, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Kimliksizlikten yol yokluğa çıkar, Gözyaşı da dinmez kanı da akar, Feryat figanları çok yürek yakar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.   Yükselemez ama mutlak düşerler, Ham hayal peşinde boşa koşarlar, Varlığı, yokluktan farksız yaşarlar,  Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça. Türk dünyası kendi kendini yıkar,  Herkese imrenir, gıptayla bakar, Celladını sever hep selam çakar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Sözleri dinlenmez hem göze batar, Kâh sağa eğilir, kâh sola yatar,  Zaman uysal çocuk safına katar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.    27 Ekim 2020 Eğirdir  Özcan İŞLER Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. 

ERKEĞİ KADINI YAZAN YAZANA Özcan İşler - Şiir Fırtınası Erkeği Kadını Yazan Yazana                          Ortak akıl tutsak oynar körebe, İmralı, Kandil’de gezen gezene. Şerefsiz her barış savaşa gebe, Vicdansız cüzdanda yüzen yüzene. Pirede tehlike sezen beylerim Asrın canisini kutsar neylerim Düşüncemi açık eder söylerim Delisi velisi kızan kızana. Devşirme sürünün çobanı zengin Feraseti çok büyük görüşü engin Kuruluş, yıkılış sonunda cengin Türklüğüme mezar kazan kazan. Hayat güvenilmez hayat dönekti Geçmişin üstene bir sünger çekti Bölücü, katiller pak bir melekti İhanete övgü dizen dizene. Biri, otuz altı eder başımız, Kâinata güzel gözü şaşımız, Katillere zehir olsun aşımız, Başları okşanıp azan azana. Şu garip ülkemde diller beş karış Hayat zehir olmuş diyorlar barış Hain aklamak da başladı yarış Erkeği kadını yazan yazana. 18.03.2013- Ankara  Özcan İşler

Kalbimi sana dönüp yüzüne gülümsesem, Her defa Anka olup Kaf Dağına kaçan yâr. Yüzünü bana dönüp kalbinle gülümsesen, Ey! yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr. Oyun bir ömür sürmez saklanma hiç sislere, Sığınmak yok imgeye yerli yersiz süslere, Sevgimi güneş yaptım buza çalmış hislere, Ey! yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr. Gözyaşına renk veren sevinç mi üzüntü mü? Benim ki hep gözyaşı, senin ki sızıntı mı? Kalbin bendeyken gitmek gurura gezinti mi? Ey! yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr.. Yeminli isen söyle hem yanıp hem yakmaya Devam ederken yaşlar yanağına akmaya, Bak kendini görmeyen gözbebeği bakmaya, Ey! yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr. Sen bir gün iç sesini dinleyip, uyacaksın, Damarında dolaşan sesimi duyacaksın, Kalbimden geçenleri bir bir okuyacaksın, Ey! yüzünü kalbine nakşedenden kaçan yâr. Tecrübe bir öğretmen ancak, isteyen anlar, Bırak mazide kalsın, kapris yüklü zamanlar, Vaktidir başlar sonra; ah keşkel

Özgürlük, demokrasi, hukuk yoka ulaştı, Zihnimin kalburunda zamanı eliyorum. Menfaat hastalığı nerden, kimden bulaştı, Bu toplumsal intihar, beynimi deliyorum. Tam çapını ölçmeden çok geniş ufkunuzun, Düşündün, yazdım çizdim anlattım uzun uzun. Keyfini çıkartmadım en derin uykunuzun, İtiraf ediyorum, suçluyum biliyorum. Sanki siz yaşamıyor bir rol oynuyordunuz, Ben sizi uyandırdım, siz hep beni yordunuz, Siz gerçekten ziyade pohpoh istiyordunuz, Dönüp de baktığımda halime gülüyorum. Hep neden, nasıl, niçin sorular soruyorum, Tozpembe hayal değil, hakikat arıyorum, Yaptığım densizlikten çok hicap duyuyorum, Geçte olsa anladım: Susuyor, siliyorum. Avunmak isteyenler öykü sunmadım size, Bir şarapnel parçası sapladım kalbinize, Kaçarken bir şeylerden ben düştüm peşinize, Her ayıplayan haklı davetsiz geliyorum. Hüzünle doldum taştım bugün yine ard arda Yüreğim mengenede düşüncelerim harda, Hoşgörüsüz taassup boy veriyor baharda, Dertsizler! derin derin dertlilik diliyorum. 16.03.15 – Hi