Bir güve nokta nokta içimi kemirdikçe, Kısır döngü bir hayat çadır kurdu içimde. Miras kalan çileler kuşkuyla semirdikçe, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Hülyalarım gittiler kaldılar yücelerde, Umutlarım bittiler anlamsız hecelerde, Yarınlarım yittiler, gündüzsüz gecelerde, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Yüreğimde tutuşan yıldızlar söner derken, Oturuverdi hüzün, tebessümü denerken, Sendin sadık sandığım sen de terk ettin erken, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Ellerimi bırakıp, küçümsedin kırıldım, Bedeli karşılanmaz bu cezanın darıldım, Dağ gibi hasretimle yalnızlığa sarıldım, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Ne etrafını gördün, ne biraz kafa yordun, “Ömrünün son kalanı bensiz olsun” diyordun, Ben sende tükenirken havayı, suyu sordun, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Yılgın, yorgun bekledim baharımı dağında, Kaç güneş doğdu battı vefasız tuzağında, Gözlerim doluverdi, mühürlü dudağında, Kısır döngü bir hayat, çadır kurdu içimde. Öz
Aysız Bozkırların Kavruk Çocuğu