Özgürlük, demokrasi, hukuk yoka ulaştı, Zihnimin kalburunda zamanı eliyorum. Menfaat hastalığı nerden, kimden bulaştı, Bu toplumsal intihar, beynimi deliyorum. Tam çapını ölçmeden çok geniş ufkunuzun, Düşündün, yazdım çizdim anlattım uzun uzun. Keyfini çıkartmadım en derin uykunuzun, İtiraf ediyorum, suçluyum biliyorum. Sanki siz yaşamıyor bir rol oynuyordunuz, Ben sizi uyandırdım, siz hep beni yordunuz, Siz gerçekten ziyade pohpoh istiyordunuz, Dönüp de baktığımda halime gülüyorum. Hep neden, nasıl, niçin sorular soruyorum, Tozpembe hayal değil, hakikat arıyorum, Yaptığım densizlikten çok hicap duyuyorum, Geçte olsa anladım: Susuyor, siliyorum. Avunmak isteyenler öykü sunmadım size, Bir şarapnel parçası sapladım kalbinize, Kaçarken bir şeylerden ben düştüm peşinize, Her ayıplayan haklı davetsiz geliyorum. Hüzünle doldum taştım bugün yine ard arda Yüreğim mengenede düşüncelerim harda, Hoşgörüsüz taassup boy veriyor baharda, Dertsizler! derin derin dertlilik diliyorum. 16.03.15 – Hi
Aysız Bozkırların Kavruk Çocuğu