İnsanlık Sevgiye Hasret Gidiyor Eski yaraların kan izlerinde Firdevs’ten bir demet gülle gidiyor. Daldığı karanlık dehlizlerinde. İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Sarmış düşmanlığın sisi dumanı Çiğlerden, çığ düşer hazan zamanı, Şeytanın dünyada bahtiyar anı, İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... His heyacan sönmüş akıllar durgun, Uhrevîlik yapar her yerde vurgun Gökler ötesine yönelmiş yorgun İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Bir haset solgunu hüzün gülüyle Tonlarca gam yüklü suskun diliyle Susuz çeşmelerde mahzun haliyle İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Nizamla kargaşa kavgaya çıkan Yakına uzağa şüpheyle bakan Özgürlük esaret, demokrasi kan, İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Nes ki akılları yenmiş o biçim Gecenin bağrında cevapsız niçin Ayrı bir bahtsızlık hepimiz için İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Bahar gözlerinde sonbahar yaşı Herkes, birbirinin kurdu en başı Kol kola girmişler dün bugün şaşı İnsanlık sevgiye hasret gidiyor... Özcan İşler
Aysız Bozkırların Kavruk Çocuğu