AYSIZ BOZKIRLARIN KAVRUK ÇOCUĞU

Emeğim beyhude, çabama yazık,  Adamı değilim bu yeryüzünün. Havası, doğası, iklimi bozuk, Adamı değilim bu yeryüzünün. Herkes kayıp, kendi karanlığında, Göz gözü görmüyor viranlığında, Tok açtan habersiz, tiranlığında, Adamı değilim bu yeryüzünün. Zorbalar ezmeye bir yol buluyor, Korkanlar kadere teslim oluyor, Cesurlar, korkaklar için ölüyor,  Adamı değilim bu yeryüzünün. Hak hukuk yolunun dili olan yok, Aptal olmaktansa, deli olan yok, Alçaktan çukur çok, âli olan yok, Adamı değilim bu yeryüzünün. Düşmanı her yerde doğru sözlerin. Devir, av peşinde şahin gözlerin, Sağır vicdanların, asfalt yüzlerin,  Adamı değilim bu yeryüzünün. "İnsanım" demekten arlanıyorum, Dünyaya baktıkça darlanıyorum, Çağı anlamakta zorlanıyorum! Adamı değilim bu yeryüzünün. Özcan İŞLER 

Bozkurt, sırtlanlara eğlence olur.  Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Hem adı hem şanı söylence olur, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Kimliksizlikten yol yokluğa çıkar, Gözyaşı da dinmez kanı da akar, Feryat figanları çok yürek yakar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.   Yükselemez ama mutlak düşerler, Ham hayal peşinde boşa koşarlar, Varlığı, yokluktan farksız yaşarlar,  Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça. Türk dünyası kendi kendini yıkar,  Herkese imrenir, gıptayla bakar, Celladını sever hep selam çakar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.  Sözleri dinlenmez hem göze batar, Kâh sağa eğilir, kâh sola yatar,  Zaman uysal çocuk safına katar, Türk kendine dönüp, Türk olmadıkça.    27 Ekim 2020 Eğirdir  Özcan İŞLER Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.