“Hayat süren leşlere” dönüştüğümüz anlar, Doksan yıl, haraç mezat tasfiye oldu canlar! Vicdanlara, tercüman olmuyor heyecanlar, Ölümsüz gerçeklere kahraman arar zaman; Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman! Katil, hırsızlar tamam. İşsizlik yapmış tavan, Talan üstüne talan: Yalan vaat çok, yavan, Her gözü bağlı hayran, yine el pençe divan, Karga kılavuzlara mahkûm olunan zaman; Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman! Bizi biz yapan her şey, hep savrulup gidiyor, Koynumuzda türeyen okumuş kurtlar yiyor, Lekesiz, menfaatsiz yaşayan halk ne diyor? Şeytanın pabucunu dama atan, bir zaman; Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman! Gelen giden bir yana göç kervanları düzer; Yarın umudumuzu hep, kör kurşuna dizer. Bu sahipsiz ülkemde, akbabalar göz süzer! Zalimlere küheylan; zulüm soluyan zaman; Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman! Bütün tarih boyunca; ne bu kadar horlandık, Ne bu kadar ezildik, ne küllendik, korlandık, Türklüğümüzden bile vazge
Aysız Bozkırların Kavruk Çocuğu