Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Şubat 1, 2009 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

İnsanın Son Türküsü

İnsanın Son Türküsü Üstünde halifeyim, avın değilim dünya, Gücümü ve bilgimi ben senden almıyorum, Mânâmı gölgeleme, gerçekleşti son rüya, Madde ile maddeyi kolayca avlıyorum.. Mesafeler kısaldı, binlerce yıldan sonra, Hazır araç gereçler, dert etmem uzakları, Bilgi kendiliğinden gelecek ayağıma, Nihayet tamamladım, kurduğum tuzakları.. Gelendost Özcan İşler

Sevgi

Sevgi Sevgi insanların tüm varlıklara, Yakınlık duyması alâkasıdır. Alâkadan, aşka çok uzaklara İnanan, azmeden, yürüyen varır. Sevgi sabır ister, sadakat ister, Talibini hep peşinde koşturur, Bazen teslimiyet, bazen heybettir, Bazen dilsiz eder, bazen coşturur. Sevgi uzaklardan küçük görünür, Aşık dağlar gibi söz etmelidir, Her gönülde ayrı şekle bürünür, Seven sevgisini gözetmelidir. Sevgi duyguları, hakka çağıra, Bâkiyi, faniyle örtmemelidir, Vicdanı döndürüp köre, sağıra, Şeytana kul köle etmemelidir. Sevgi konusunda had aşılırsa, Sormaz sevgiliye esir götürür.. Ölçüde, dengede bir taşılırsa, Alır da dosdoğru küfre batırır. Sevgi her kapıyı açan anahtar, O hem içimiz de, hem hiç bulunmaz, Onunla güzeldir, her var olan var, Her şey yarım kalır; onsuz, tam olmaz. Sevgiden bir damla içemese de, Dergâh kapısında çok garip derviş. Gönül bardağıyla aşk çeşmesinde, Şükredip bekliyor ümit kesmemiş. Özcan İşler